Pierwszą bransoletkę uszyłam dla mojej córki wg. jej wskazówek i pod czujnym okiem - bym nic nie zepsuła :-). Dziecko (już dorosłe - lecz moje "dziecko") zadowolone nosi ją namiętnie.
Obiecałam poświęcić jej osobny wpis, ale niestety ten plan się nie powiódł, więc pokarzę ją dziś, przy okazji - a okazja jest nie lada...
Niecały miesiąc póżniej, za namową córki uszyłam drugą, by zgłosić ją na konkurs, a opowieść o niej znajduje się Tutaj.
Jak już pisałam córeńka bransoletkę nosi dumnie i niemalże codziennie, do szkoły również - i tam właśnie zauroczyła nią swoją koleżankę. Koleżanka zbierała się, aż wreszcie natrafiła się okazja i zamówiła bransoletkę dla siebie. Córeńka pięknie rozrysowała kolorystykę i wskazówki przyszłej właścicielki uwzględniając najdrobniejsze szczegóły. Doskonale rozrysowany plan trafił na moje biurko i w pierwszej wolnej chwili zaczęłam szyć.....
Do bransoletki miały być jeszcze kolczyki: długie i wąskie, lecz tutaj bez konkretnej wskazówki - oczywiście zachowana kolorystyka z bransolety.
Uszylam, na szybko "obzdjęciowałam" i przybyła Linda po swój komplecik.
Bardzo niecierpliwa, niepewna - ja też nie miałam pewności, czy dobrze zinterpretowalam rysunek, i czy biżuteria się spodoba...
Spodobała się, ponoć idealnie, lecz nie mnie o tym powtarzać.
Linda jest wspaniałą dziewczyną, ostatni rok szkoły strażackiej (mam nadzieję że wolno mi o tym wspomnieć) podziwiam Ją i cieszę się, że moja córka ma taką przyjaciółkę.
Miło mi też, że mogłam sprawic jej przyjemność, a zobaczyć radość Tej dziewczyny - bezcenne.
By nie przedłużać, oto biżuteria "dla Lindy".
Czy w ogóle będzie dalszy ciąg?
Zobaczymy.
Pozdrawiam.
